Fizyką można się interesować różnie. Spotkałem nawet takich co ją różnie uprawiają, na przykład bez matematyki. Wobec czego postanowiłem dyskutować o fizyce tylko z tymi, którzy uprawiają ją tak jak ja, czyli po galileuszowsku. I w tym wypadku nie chodzi mi o jego transformacje, a zwłaszcza o składanie prędkości, ale o metodę.* - Galileusz powiedział, że fizyka to matematyka i eksperyment, bo to że także model - wyobrażalny! - wtedy rozumiało się samo przez się. To co niewyobrażalne, należało wtedy do religii. Fizyka pojmowana w religijnych kategoriach jest „humanistycznym" bleblaniem.
W związku z powyższym tych którzy stanowczo twierdzą że rozumieją fizykę współczesną - jak sami twierdzą, „z zasady" niewyobrażalną - też nie lubię. Dlatego o fizyce nie będę już pisał w tym blogu - w ogóle teraz będę pisał tylko w bloxach, do których linki podałem niżej i po prawej, w polecam strony. A później się zobaczy. - Tutaj o fizyce piszę trochę w sposób półinteligentny.
A wracając do rzeczy - nie ma o co się kłócić, gdy każdy kłóci się o co innego.
PS. - Uległem (nie)licznym protestom i nadal będę pisał tutaj o fizyce (ale nie fizykę).
Poza tym już znalazłem namiastkę sposobu na znajdowanie nowych komentarzy - na prawym pasku, w aktywne dyskusje.
_________________________
* Moja fizyka, czyli i moja Euklidesowa teoria echolokalizacji galalieuszowskich, jest galileuszowska w obu tych względach. A różni się od galileuszowskiej (i newtonowskiej, czyli klasycznej) tym, że ja, jak Einstein, zbudowałem ją sygnałami o skończonych szybkościach.
